Stolica Mongolii zakazała węgla, aby rozwiązać problem zanieczyszczenia. Czy to zadziała?

Witamy w najzimniejszej stolicy świata – Ułan Bator w Mongolii – gdzie temperatura może spaść do minus 20 stopni Fahrenheita w nocy. Populacja miasta wzrosła prawie trzykrotnie od 1989 roku. Bez infrastruktury obsługującej wszystkie 1,4 miliona ludzi, mieszkańcy poza elektrycznością c sieć spala surowy węgiel, aby się rozgrzać.

Wynik? Zimy z ekstremalnym zanieczyszczeniem powietrza.

Jakość powietrza jest skorelowana z termostatem. Kiedy temperatura spada, ulice stają się zamglone. Mieszkańcy miast chodzą z opuszczonymi głowami aż do lutego, z nosami schowanymi w kurtkach i maskach na twarz. Zanieczyszczenie powietrza szczypie ich w oczy, a ubrania pachnie gryzącym, zgniłym jajem. Zależność od węgla sieje spustoszenie w zdrowiu Mongołów.

Z góry smog wydaje się osiadać jak nisko położona chmura. Z dołu nie widać typowego błękitnego nieba – które czczą Mongołowie – nie widać. Wieżowce są nieodróżnialne, upiorne formy przesłonięte szarą warstwą.

Przyczyny wykraczają poza domowy węgiel: emisje z miejskich elektrowni węglowych; spaliny samochodowe z setek tysięcy samochodów.

Geografia też ma do odegrania rolę. Położenie Ułan Bator – na dnie doliny – powoduje efekt inwersji termicznej. Warstwa chłodnego powietrza zostaje uwięziona pod warstwą ciepłego powietrza, zatrzymując zanieczyszczenia blisko ziemi. Podobne warunki panują w Salt Lake City.

Nie widzisz powyższej grafiki? Kliknij tutaj.

Wspinaczka na wzgórze i podziwianie stolicy Mongolii z lotu ptaka sprawia, że jest to jasne. Ale ujawnia też coś innego: ponad 80% zanieczyszczeń pochodzi z jednej części miasta, znanej jako dzielnica ger.

Gers to okrągłe, jednopokojowe domy wykonane z filcu owiniętego wokół drewniana rama. Zdemontowane w mniej niż godzinę, gery są używane przez pasterzy do przemieszczania się z miejsca na miejsce. Komin przebija się przez klapę na górze.

Nie każdy mieszkaniec dzielnicy ger mieszka w ger. Jednak naukowcy szacują, że dla tych, którzy to robią, naukowcy szacują, że każdej zimy 200 000 ton węgla spala 600 000 ton surowego węgla, aby utrzymać ciepło.

Tak było od ponad dekady, powodując sporadyczne protesty przeciwko rządowi i domaganie się działań 15 maja miasto wprowadziło – po raz pierwszy w historii – zakaz używania węgla surowego.

Ale czy to coś zmieni? Zima będzie próbą.

Utrzymanie ciepła w górach, poza siecią

Siedzący na fundamencie opon dom 46-letniego Chantsal Vaanjir to przytulna oaza w lutowe popołudnie. , jest 20 stopni Fahrenheita. Ale w środku węgiel trzaska i wypełnia go ciepłem. Piec służy zarówno do ogrzewania, jak i do gotowania.

Chantsal – Mongołowie noszą swoje imiona – przeniosła się do Ułan Bator z wiejskiej prowincji Selenge w 2001 roku. Były pasterz stracił zwierzęta hodowlane rodziny podczas ekstremalnej mongolskiej zimowej katastrofy znanej jako dzud. U podstaw wzrostu zanieczyszczenia leży masowa migracja ze wsi do miast.

„Trudno tu żyć z powodu zanieczyszczenie powietrza. Ale życie na wsi jest trudniejsze, ponieważ nie ma płatnej pracy ”- mówi.

Gdy Chantsal przygotowuje na obiad pierogi z baraniną, jej dzieci oglądają telewizję. Rodzina pobiera prąd z pobliskiego słupa energetycznego na ulicy. Ale jak większość mieszkańców tej dzielnicy, rodzina żyje bez centralnego ogrzewania, wody i kanalizacji.

Surowy węgiel jest najtańszą opcją. Czarne cegły są tanie i dostępne w dużych ilościach, sprzedawane w workach po 33 funty na ulicy za około 3000 mongolskich tugrików (1,13 dolara). Ale uzależnienie od węgla ma swoją cenę. Chantsal nalega, aby jej dzieci nosiły ochronne maski na twarz, kiedy wychodzą na zewnątrz. Obawia się, że to nie wystarczy.

„Dym nadal przesącza się przez ich maski do oddychania, nawet gdy zakładam na nie szalik” – mówi Chantsal, marszcząc czoło. „Wnętrze ich masek jest czarne i pełna sadzy. ”

Zanieczyszczenie powietrza jako problem zdrowia publicznego

Ludzkie płuca działają jak filtr aby chronić organizm. Narażenie w czasie stwarza poważne problemy zdrowotne, w szczególności y dla dzieci. Małe dzieci oddychają dwa razy szybciej niż dorośli. Niemowlęta, tym bardziej.

Chantsal zeszłej zimy prawie straciła syna z powodu infekcji dróg oddechowych. W grudniu 2018 roku u jej 6-letniej Altanshagai Dorjsuren zdiagnozowano podwójne zapalenie płuc. Lekarze winili za to zanieczyszczenie powietrza. Skulony na kolanach matki, Altanshagai wspomina tamten czas.

„Tutaj zrobiło się bolesne” – mówi, wskazując na swoją klatkę piersiową. Jest przeciwieństwem nieśmiałego, który chce słuchać rodziny „zielonooki kot przez słuchawki NPR.

„ Kiedy był chory ”- mówi Chantsal -„ jego płuca brzmiały jak u tego kota ”. Woreczki powietrzne w obu płucach były wypełnione płynem. ludzkie ucho, brzmiało jak mruczenie. Szpital powiedział, że jego płuca nie działają prawidłowo – mówi Chantsal.

Altanshagai wyzdrowiał z lekarstwami i leżał w łóżku. Ale wiele dzieci nie. główna przyczyna śmierci dzieci poniżej 5 roku życia w Mongolii.

Najniebezpieczniejszymi zanieczyszczeniami są drobne cząstki , zwany PM2,5, wystarczająco mały, aby przedostać się przez tkanki płucne w głąb krwi. Pod koniec stycznia 2018 r. Ułan Bator trafił na międzynarodowe nagłówki, gdy jeden z czujników zainstalowanych przez rząd odnotował stężenie PM2,5 na poziomie 3320 na metr sześcienny. Ten poziom był 133 razy większy od tego, który Światowa Organizacja Zdrowia uważa za bezpieczny.

Taka skrajność jest rzadkością, ale norma – niezdrowe powietrze przez miesiące – jest znacznie bardziej niepokojąca. Aby chronić płuca, rodzice wysyłają swoich najmłodszych, aby zamieszkały u krewnych na wsi. Spotykają się ponownie wiosną, z powrotem w mieście, kiedy powietrze się poprawia. Sklepy sprzedają spienione „koktajle tlenowe”, pomimo braku dowodów naukowych, które wzmacniają płuca.

W ten sposób zanieczyszczenie powietrza jest czymś więcej niż uciążliwością. To problem zdrowia publicznego, który definiuje codzienną rutynę.

Pracując na pierwszej linii w toksyczne miasto

Lekarze obserwują wpływ z bliska i słyszą przez stetoskopy.

Zeszłej zimy raport UNICEF Mongolia określił tę sytuację jako „kryzys zdrowotny dzieci”. W ostatnim dziesięcioleciu częstość występowania chorób układu oddechowego w Ułan Bator wzrosła 2,7-krotnie na 10 000 osób. Dotyczy to również nienarodzonych dzieci. Badanie przeprowadzone w jednym szpitalu wykazało 3,6-krotny wzrost częstości poronień między majem a grudniem 2011 r., Silnie skorelowanych z zanieczyszczeniami powietrza.

W Bayanzurkh Medical Center w Ułan Bator pacjenci pakują się po korytarzach. Proste grypy stają się poważnymi chorobami układu oddechowego. Przewlekłe choroby, takie jak zapalenie oskrzeli i astma, wyciągają dzieci ze szkoły i ich rodziców bez pracy, aby się nimi opiekować.

Pediatra Enkhzul Jargal, lat 50, dyrektor ośrodka, uważa, że zanieczyszczenie środowiska jest naruszeniem prawa dzieci. prawa. „Choroba nie jest dla dzieci, ponieważ„ nie robią nic złego ”. Po prostu rośnie ”- mówi Enkhzul.

Rząd obiecał znaczne fundusze na oczyszczenie powietrza – według oficjalnej państwowej agencji informacyjnej Montsame – równowartość 55 milionów dolarów od 2008 roku – ale niewiele się zmieniło. Przy wsparciu Banku Światowego rząd rozprowadzał niskoemisyjne piece kilka lat temu, ale program zakończył się fiaskiem w 2015 roku.

Enkhzul mówi, że szpitale są w zasadzie sparaliżowane, wypuszczając pacjentów do właśnie środowisko, które przyprawiało ich o mdłości.

„Nienawidzę tego” – mruczy. „To takie głupie”.

Przełamanie status quo w zakresie paliwa dla gospodarstw domowych

Pod koniec tej zimy rząd zrobił dramatyczny krok: w marcu zdecydował się na zakazać surowego węgla. Przestępcy domowi zostaną ukarani grzywną w wysokości 300 000 tugrików (113 dolarów), podczas gdy duże przedsiębiorstwa – 3 miliony tugrików (1134 dolarów).

„Ludzie są teraz zmęczeni tym zanieczyszczeniem. Kochamy nasze miasto, więc każdy musi się przyłączyć ”- mówi 35-letni Ulziibayar Gonchig, szef planowania strategicznego gubernatora Ułan Bator.

W świetle zakazu rząd wprowadza alternatywny produkt na rynku wytwarzane z półoksu, produktu ubocznego węgla. Choć droższe, te paliwooszczędne brykiety spalają się dwa razy dłużej i emitują znacznie mniej oparów.

Ulziibayar przyznaje, że jeśli chodzi o powietrze, którym oddychają Mongołowie rozróżnienie klasowe: Rodziny, które w największym stopniu przyczyniają się do zanieczyszczenia powietrza, są najmniej zdolnymi do ucieczki. Bogatsi Mongołowie, tacy jak on, mogą sobie pozwolić na domowy filtr powietrza lub izolowane mieszkanie.

Ponadto odrzuca pogląd, że mieszkańcy dzielnicy ger muszą wybierać między oddychaniem a ciepłem. „Muszą żyć. Muszą coś spalić. Muszą podgrzać ciepło, aby same się ugotować i wyżywić. Więc„ zrekompensujemy im to ”- mówi.

Rząd zobowiązał się do dystrybucji 600 000 ton brykietów w 1000 punktów sprzedaży w całym mieście, dostarczając produkt do już istniejących sprzedawców węgla i wprowadzając na rynek kolejną opcję paliwa. Ulziibayar mówi wielu sceptykom: „Po prostu wytrzymajcie z nami. W przyszłym roku będzie dużo łatwiej. Ludzie zrozumieją, skąd wziąć te węgle, jak ich używać i jakiego rodzaju pieca będą używać. To dla całej naszej korzyści.

NPR skontaktowało się z Chantsal, matką, której syn omal nie umarł na zapalenie płuc, z zapytaniem, czy tej zimy zamieni źródła paliwa. „Tylko jeśli brykiety są niedrogie i tak łatwo dostępne jak węgiel” – odpowiedziała. „Jeśli nie, nie kupię tego”.

Władze miejskie naciskają na kolejny wielki pomysł: rozbudowa infrastruktury do dzielnicy ger.

Wspierany przez Azjatycki Bank Rozwoju projekt rozwoju obszarów ger obejmuje pilotaż usług w Bayankhoshuu i Selbe – dwóch najbardziej zanieczyszczonych dzielnicach miasta. Jest nadzieja, że pewnego dnia mieszkańcy nie będą musieli w ogóle polegać na węglu.

Rzeczywistość wydaje się odległa, ale lider projektu Boloroo Naranbaatar (43 lata) jest zdeterminowany. „Lubię wyzwania. Zrób to. Przegrałeś? Następnie spróbuj ponownie. Jeśli to się powiedzie, otrzymasz komplement, żartuje przez całe życie A-student. „Myślę, że tak mnie wychowali moi rodzice”.

Boloroo jest równie zmotywowany współczuciem dla mieszkańców dzielnicy ger. „Ludzie są zmęczeni takim życiem” – mówi.

Projekt rozwoju ger przyciąga uwagę w Bayankhoshuu. Tam jej zespół wytrawił zadatki na drogę, mieszkanie i ośrodek szkolenia zawodowego, a także z powodzeniem otworzył przedszkole z 240 miejscami. Filtry powietrza na pełnym gazie, uczniowie grają w teatr rano i na obiad zjedz pierogi gotowane na parze.

Dla Boloroo jakość powietrza w dzielnicy ger jest związana z jakością życia jej mieszkańców. „Kiedy mamy lepsze życie, lepsze dochody, „jest bardziej prawdopodobne, że„ poprawią swoje warunki życia ”, mówi.

Po latach rządowych obietnic bez realizacji , zdobycie zaufania publicznego jest fragmentaryczną pracą. Ma nadzieję, że przedszkole jest widocznym dowodem na to, że w mongolskiej dzielnicy może się coś zmienić. „Przynajmniej daje społeczności nadzieję, że ten obszar będzie się rozwijał” – mówi.

Zobaczyć znaczy uwierzyć jeśli chodzi o zanieczyszczenie powietrza w Ułan Bator. Rzeczywistość musi się zmienić na ziemi, jeśli jest jakaś nadzieja na zobaczenie zmian w powietrzu.

To część serii Emily Kwong (@ emilykwong1234), która spędziła dziewięć tygodnie relacjonujące w Mongolii jako członek NPR „Above the Fray”. Dodatkowe sprawozdania i tłumaczenia dostarczył Ganbat Namjilsangarav. Stypendium jest sponsorowane przez John Alexander Project, który wspiera zagraniczne reportaże w tajnych częściach świata. Śledź stypendium na Instagramie (@thejohnaproject) i Twitterze (@thejohnaproject).