Desire
door Alice Walker
Mijn verlangen
is altijd hetzelfde; waar het leven mij
afzet:
ik wil mijn teen
& binnenkort mijn hele lichaam
in het water steken.
Ik wil schudden uit een dikke bezem
& veeg gedroogde bladeren
gekneusde bloesems
dode insecten
& stof.
Ik wil
iets groeien.
Het lijkt onmogelijk dat verlangen
soms kan veranderen in toewijding;
maar dit is gebeurd.
En zo heb ik het overleefd:
hoe het gat
ik zorgvuldig verzorgde
in de tuin van mijn hart
een hart groeide
om het te vullen.
The Day Sky
door Hafiz
Laten we zijn als
Twee vallende sterren aan de daghemel.
Laat niemand weten van onze sublieme schoonheid
Terwijl we handen vasthouden aan God
En branden
In een heilig bestaan dat tart –
dat overtreft
Elke beschrijving van extase
En liefde.
Kinderen rennen door
door Rumi, vertaling door Coleman Barks met John Moyne
Vroeger was ik verlegen.
Je liet me zingen.
Vroeger weigerde ik dingen aan tafel.
Nu roep ik om meer wijn.
In sombere waardigheid zat ik
op mijn mat en bad.
Nu rennen kinderen door
en trek gezichten naar me.
I Got Kin
door Hafiz
Plant
Zodat je eigen hart
zal groeien.
Liefde
Dus God zal denken,
“Ahhhhhh,
Ik heb verwanten in dat lichaam!
Ik zou die ziel moeten gaan uitnodigen
Voor koffie en
Rolls. ”
Zing
Omdat dit voedsel is
Onze hongerige wereld
Behoeften.
Lach
Omdat dat het puurste is
Geluid.
The Wedding Vow
door Sharon Olds
Ik stond niet bij het altaar, ik stond
aan de voet van de koortreden, met mijn geliefde,
en de predikant stond op de bovenste trede en hield de opengeslagen Bijbel vast. De kerk was van hout, van binnen ivoor geverfd, geen mensen – Gods stal perfect schoongemaakt. Het was nacht, de lente – buiten een moddergracht, en van binnen, van de dakspanten, vliegen vliegen en vielen op de geopende Bijbel, en de predikant
kantelde hem en veegde ze weg. We stonden naast elkaar, een beetje huilend
van angst en ontzag. In werkelijkheid waren we
die eerste nacht, in bed, getrouwd, we waren met ons lichaam getrouwd, maar nu stonden we
in de geschiedenis – wat onze lichamen hadden gezegd, van mond op mond, we zeiden nu in het openbaar,
bijeengekomen, dood. We stonden
elkaar bij de hand vast te houden, toch stond ik ook
even als alleen,
net voordat de gelofte, hoewel
jaren eerder afgelegd, werd afgelegd. Het was een gelofte
van het heden en de toekomst, en toch voelde ik het
om wat aanraking te hebben met het verre verleden
of het verre verleden erop, ik voelde
het stille, droge, huilende geest van het huwelijk van mijn
ouders daar, ergens
in de lichte ruimte — misschien een van de
neerstortende vliegen, lichtjes stuiterend
terwijl het raakte en alle anderen verliet, en toen werd weggepoetst . Ik voelde me alsof ik was gekomen om een belofte op te eisen – de zoetheid die ik had afgeleid
uit hun zuurheid; en op hetzelfde moment dat ik was gekomen, aangeboren onwaardig, om te bedelen.
En toch had ik mijn hele leven naar dit uur toegewerkt. En toen was het tijd om
te spreken – hij bood me, hoe dan ook, zijn leven. Dat is alles wat ik die avond hoefde te doen om het geschenk te accepteren waar ik naar verlangd had – om te zeggen dat ik het had aangenomen,
alsof er gevraagd werd of ik adem. Moet ik nemen?
ik wel. Ik neem aan wat hij neemt – we hebben dit geoefend. Draag je dit plezier? Ik wel.
door e.e. cummings
ik draag je hart met me (ik draag het in mijn hart) ik ben nooit zonder (waar dan ook – ik ga je heen, mijn liefste; en wat er ook wordt gedaan
door alleen mij is jouw werk, mijn lieveling)
ik vrees
geen lot (want jij bent mijn lot, mijn liefje) ik wil
geen wereld (want mooi ben jij mijn wereld, mijn ware)
en jij bent wat een maan altijd heeft betekend
en wat een zon altijd zal zingen ben jij
hier is het diepste geheim dat niemand kent
(hier is de wortel van de wortel en de knop van de knop
en de lucht van de lucht van een boom genaamd leven; die groeit
hoger dan de ziel kan hopen of de geest kan verbergen)
en dit is het wonder dat de sterren uit elkaar houdt
ik draag je hart (ik draag het in mijn hart)
Every Day You Play …
door Pablo Neruda
Elke dag speel je met het licht van het universum.
Subtiele bezoeker, je komt aan in de bloem en het water.
Je bent meer dan deze witte kop die ik stevig vasthoud
als een tros fruit, elke dag, tussen mijn handen .
Jij een opnieuw als niemand sinds ik van je hou.
Laat me je verspreiden onder gele bloemenslingers.
Wie schrijft je naam in rookletters tussen de sterren van het zuiden?
Oh, laat me je herinneren zoals je voorheen was je bestond.
Plots huilt en bonst de wind tegen mijn gesloten raam.
De lucht is een net vol met schimmige vissen.
Hier laten alle winden vroeg of laat los, allemaal .
De regen trekt haar kleren uit.
De vogels vliegen voorbij.
De wind. De wind.
Ik kan alleen vechten tegen de macht van mensen.
De storm doet donkere bladeren wervelen
en laat alle boten los die gisteravond aan de hemel waren afgemeerd.
Je bent hier. Oh, je rent niet weg.
Je beantwoordt me tot de laatste kreet.
Klamp me aan me vast alsof je bang was.
Toch liep er ooit een vreemde schaduw door je ogen.
Nu ook, kleintje, breng je me kamperfoelie,
en zelfs je borsten ruiken ernaar.
Terwijl de droevige wind vlinders gaat afslachten
Ik hou van jou en mijn geluk bijt in de pruim van je mond.
Wat moet je hebben geleden door aan mij te wennen,
mijn woeste, eenzame ziel, mijn naam die ze allemaal doet rennen.
Zo vaak hebben we gezien de ochtendster brandt, kust onze ogen,
en boven ons hoofd ontspant het grijze licht zich in draaiende waaiers.
Mijn woorden regenden over je heen en streelden je.
Ik heb heel lang genoten van de zonovergoten parelmoer van je lichaam.
Ik ga zo ver dat ik denk dat jij de eigenaar bent van het universum.
Ik zal je blije bloemen brengen uit de bergen, boshyacinten,
donkere hazelaars en rustieke manden van kusjes.
Ik wil met jou doen wat de lente doet met de kersenbomen.
De Ache of Marriage
door Denise Levertov
De pijn van het huwelijk:
dij en tong, geliefden,
zijn er zwaar van,
het klopt in de tanden
We zoeken communie
en worden afgewend, geliefden,
stuk voor stuk
Het is leviathan en wij
in zijn buik
op zoek naar vreugde, wat vreugde
om niet daarbuiten gekend te worden
twee aan twee in de ark van
de pijn ervan.
A Great Need
door Hafiz
Uit
Van een grote nood
We houden allemaal elkaars hand vast
En klimmen.
Niet liefhebben is loslaten.
Luister,
Het terrein hier in de buurt is
veel te
gevaarlijk
Om die reden.
Wij
door Nayyirah Waheed
we
keren in golven naar elkaar terug.
dit is hoe water
liefheeft.
liefde is een plek
by ee cummings
liefde is een plaats
& door deze plaats van
liefde beweegt
(met helderheid van vrede)
alle plaatsen
ja is een wereld
& in deze wereld van
ja live
(vaardig gekruld)
alle werelden
Zoveel geluk
door Naomi Shihab Nye
Het is moeilijk om te weten wat je met zoveel geluk moet doen.
Met verdriet is er iets om tegen te wrijven,
een wond om te verzorgen met lotion en doek.
Als de wereld om je heen instort, moet je stukjes oppakken,
iets om in je handen te houden, zoals kaartjes of kleingeld.
Maar geluk drijft.
Je hoeft het niet in bedwang te houden.
Het heeft niets nodig.
Geluk landt zingend op het dak van het volgende huis,
en verdwijnt wanneer het wil.
Je bent hoe dan ook gelukkig.
Zelfs het feit dat je ooit in een vredige boomhut woonde
en nu boven een steengroeve van lawaai en stof woont
kan je niet ongelukkig maken .
Alles heeft een eigen leven,
ook hij zou wakker kunnen worden vol met mogelijkheden
van koffiekoek en rijpe perziken,
en zelfs van de vloer houden die moet worden geveegd,
het vuile linnengoed en bekraste platen… ..
Aangezien er geen plaats is die groot genoeg is om zo veel geluk te bevatten,
haalt u uw schouders op, steekt u uw hand op en het stroomt uit u
in alles wat u aanraakt. U bent niet verantwoordelijk.
U neemt geen krediet, aangezien de nachtelijke hemel geen krediet
voor de maan, maar blijft vasthouden en delen,
en op die manier bekend worden.
ergens waar ik nog nooit ben gereisd, graag verder
tot ziens cummings
ergens waar ik nog nooit heb gereisd, graag verder dan welke ervaring dan ook, je ogen hebben hun stilte:
in je meest kwetsbare gebaar zijn dingen die me omsluiten,
of die ik niet kan aanraken omdat ze te dichtbij zijn
je geringste blik zal me gemakkelijk onthullen
hoewel ik mezelf als vingers heb gesloten,
je opent zelf altijd bloemblad voor bloemblad als de lente opent
(vaardig aanraken, op mysterieuze wijze) haar eerste roos
of als u mij wilt sluiten, ik en
zal mijn leven plotseling heel mooi sluiten,
zoals wanneer het hart van deze bloem zich voorstelt
de sneeuw zorgvuldig overal naar beneden;
niets dat we in deze wereld kunnen waarnemen is gelijk aan
de kracht van je intense kwetsbaarheid: wiens textuur
me dwingt met de kleur van zijn landen,
weergave dood en voor altijd bij elke ademhaling
(ik weet niet wat het is met jou dat sluit
en opent; alleen iets in mij begrijpt
de stem van je ogen is dieper dan alle rozen)
niemand, zelfs niet de regen, heeft zulke kleine handen
Het is alles wat ik vandaag moet meenemen (26)
door Emily Dickinson
Het is alles wat ik vandaag moet brengen—
Dit , en mijn hart ernaast –
Dit, en mijn hart, en alle velden –
En al de uitgestrekte weiden –
Reken maar – moet ik het vergeten
Iemand die de som kan vertellen –
Dit, en mijn hart, en alle bijen die in de klaver wonen.
Een cola met je drinken
door Frank O’Hara
is zelfs leuker dan naar San Sebastian, Irún, Hendaye, Biarritz, Bayonne gaan > of misselijk zijn op de Travesera de Gracia in Barcelona
deels omdat je in je oranje shirt een gelukkiger St. Sebastian lijkt
deels vanwege mijn liefde voor jou, deels vanwege je liefde voor yoghurt
deels vanwege de fluorescerende oranje tulpen rond de berken
deels vanwege de geheimzinnigheid die onze glimlach aanneemt voor mensen en beeldhouwwerken
het is moeilijk te geloven als ik bij je ben dat er zoiets zo stil kan zijn
zo plechtig en onaangenaam definitief als beeldhouwwerken als we er vlak voor staan
in het warme New Yorkse licht van 4 uur drijven we heen en weer
tussen elkaar als een boom die door zijn bril ademt
en de portretshow lijkt helemaal geen gezichten te hebben, schilder gewoon
je vraagt je opeens af waarom iemand ze ooit heeft gedaan
Ik kijk
naar jou en Ik zou liever zien oké voor jou dan alle portretten ter wereld
behalve mogelijk af en toe de Poolse ruiter en hoe dan ook, het is in de Frick
waar je godzijdank nog niet bent geweest, dus we kunnen de eerste keer samen gaan
en het feit dat je zo mooi beweegt, zorgt min of meer voor het futurisme
net als thuis denk ik nooit aan Nude Descending a Staircase of
bij een repetitie een enkele tekening van Leonardo of Michelangelo die me altijd verbaasde
en wat heb je aan al het onderzoek van de impressionisten als ze nooit de juiste persoon hebben gekregen om bij de boom te staan als de zon onderging
of wat dat betreft Marino Marini toen hij de ruiter zo voorzichtig
als het paard
het lijkt erop dat ze allemaal een geweldige ervaring hebben bedrogen
die niet aan mij zal verspillen en daarom vertel ik je erover
door Mindy Nettifee
als een man maar zo goed is als zijn woord,
dan wil ik trouwen met een man met een vocabulaire als de jouwe.
trouwens jij zegt “gek” en “verrukkelijk” en “tachtigjarig”
in dezelfde zin –
die me echt opwindt,
de manier waarop je de sinaasappels in je achtertuin beschrijft
met “anarchistisch” en “intiem” in de dezelfde adem.
ik zou het legato en staccato van je tong volgen
rond je dictie wikkelen
totdat luisteren meer op dromen gaat lijken
en dromen meer op je kussen wordt.
ik wil van de klif van je stem springen
in de zelfmoord van je bewustzijnsstroom.
ik wil de plek in je hart bezoeken waar de verkeerde woorden sterven.
ik wil breng het in kaart met een woordenboek en schitterende lichtpunten
totdat het meer op een sterrenkaart lijkt dan op een communicatiestrategie.
ik wil zien waar je woorden vandaan komen.
ik wil een patroon vinden in de astrologie.
ik wil de scripts van je verleidingen onthouden.
ik wil leven in de langdradige heldendichten van je teleurstellingen,
in de haiku van je openbaringen.
Ik wil alle namen weten die je hebt gegeven n je verlangens.
ik wil mijn naam onder hen vinden,
want er is niets meer sloop-sexy dan het juiste woord.
ik wil degene bedanken die je vertelde dat er niet zoiets als een synoniem.
ik wil een feestje geven voor het liefdesverdriet dat je in een dichter heeft veranderd.
en als het waar is dat een man maar zo goed is als zijn woord
dan, lieve jezus ,
laat me er zijn de eerste keer dat je sprakeloos bent,
en al je explosieve wijsheid
wordt een brandende bal van de zon in je keel,
en alles wat je jezelf kunt brengen is, oh god,
oh god….
Peanut Butter
door Eileen Myles
Ik heb altijd honger
& wil
seks hebben. Dit is een feit.
Als je het goed
aanpakt, is de nieuwe
onbewerkte pindakaas
geen verdomde
goed & zou je moeten
koop het in een pot zoals
altijd in de
grootste supermarkt
je weet wel. En
ik ben een vijand van verandering, zoals je weet. Alle dingen die ik
omarm als nieuw
zijn in feite oude dingen,
opnieuw uitgebracht: zwemmen,
het gevoel van
vuil zijn in
lichaam en denk aan de zomer als een tijd om
niets te doen en geen geld te verdienen. Gebed
als een laatste herhaling. Plezier
als middel,
en dan weer een middel
zonder einde
in zicht. Ik ben absoluut in oppositie
tegen allerlei soorten doelen. Ik heb geen zin om
te weten waar dit, alles
me te pakken krijgt.
Als het water
kookt, krijg ik
een kopje thee.
Per ongeluk heb ik
lees alle werken van Proust.
Het was zomer
Ik was er en hij ook. Ik schrijf omdat ik wil dat
jaren na mijn dood wordt gebruikt. Niet alleen mijn lichaam zal worden gecompost
maar de gedachten die ik tijdens mijn leven heb achtergelaten. Tijdens mijn leven was ik een vrouw met bruine ogen. Uit het raam
is een kromme silo. Delen van je lichaam waarvan ik denk dat het strepen zijn die ik
heb geleerd om lief te hebben.We
naakt zwemmen
in vijvers &
Ik schrijf achter je
rug. Mijn gedachten over jou zijn
niet bepaald
verboden, maar
verheven omdat ze
nutteloos zijn,
niet bedoeld
om jou te pakken
omdat ik
je & je houdt van mij. Het is meer een speeltuin
waar ik speel
met mijn spiegelbeeld
van jou tot
je terugkomt
en in de
echte jij die ik
ga zinken
mijn tanden. Met jou weet ik hoe ik me moet ontspannen. &
dus ik werk
achter je
rug. Welke
is prachtig.
De natuur
loopt uit de hand
vertel je me &
dat is wat er zo
goed is aan
het. Ik ben mateloos
verliefd op je,
knock-out door
al je nieuwe
witte haar
waarom niet
iets
Ik heb altijd
bekend als de allerbeste die er is. Ik hou van je vanaf mijn jonge kindertijd,
beginnend
daar toen
een dag was
net als de
rust, willekeurige
groei en
wind , constante
liefde, een zand-
midden op de dag,
een kleine stap
in het enorm
conventionele
pad van
de zon. Ik
scheel. Ik moet knipogen. Ik
neem de
rit.
Bewoning
door Margaret Atwood
Het huwelijk is
geen huis, of zelfs maar een tent
het is daarvoor, en kouder:
de rand van het bos, de rand van de woestijn
de ongeverfde trappen
aan de achterkant, waar we gehurkt
buitenshuis, popcorn eten
waar pijnlijk en met verwondering
dat we het tot nu toe
hebben overleefd
we leren vuur te maken
Dit huwelijk
door Rumi
Mogen deze geloften en dit huwelijk gezegend worden.
Moge het zoete melk zijn,
dit huwelijk, zoals wijn en halvah.
Moge dit huwelijk fruit en schaduw bieden
zoals de dadelpalm.
Moge dit huwelijk vol gelach zijn,
onze dagelijkse dag in het paradijs.
Moge dit huwelijk een teken van mededogen,
een zegel van geluk hier en hierna.
Moge dit huwelijk een mooi gezicht en een goede naam hebben,
een voorteken en de maan verwelkomen in een strakblauwe lucht.
Ik ben uit woorden om te beschrijven hoe de geest zich mengt in dit huwelijk.
Witch-Wife
door Edna St. Vincent Millay
Ze is niet roze en ook niet bleek,
En ze zal nooit helemaal van mij zijn;
Ze leerde haar handen in een sprookje,
En haar mond op een valentijnskaart.
Ze heeft meer haar dan ze nodig heeft;
In de zon is het een wee voor mij!
En haar stem is een snoer van gekleurde kralen,
Of trappen die naar de zee leiden.
Ze houdt zoveel van me als ze kan,
En haar wegen naar mijn wegen treden af;
Maar ze is voor geen enkele man gemaakt,
En ze zal nooit helemaal van mij zijn.
Waarschuwingen aan een speciaal persoon
door Anne Sexton
Pas op voor macht,
want zijn lawine kan je begraven ,
sneeuw, sneeuw, sneeuw, je berg verstikken.
Pas op voor haat,
het kan zijn mond openen en je gooit jezelf eruit
om van je been te eten, een onmiddellijke melaatse.
Pas op voor vrienden,
want als je ze verraadt,
zoals je wilt,
zullen ze hun hoofd in het toilet begraven
en zichzelf wegspoelen .
Pas op voor intellect,
omdat het zoveel weet dat het niets weet ng
en laat je ondersteboven hangen,
kennis in de mond terwijl je hart
uit je mond valt.
Pas op voor games, de rol van de acteur,
de geplande toespraak , bekend, gegeven,
want ze zullen je weggeven
en je zult staan als een naakte kleine jongen,
piesend op je eigen kinderbed.
Pas op voor liefde
(tenzij het waar is,
en elk deel van jou zegt ja, inclusief de tenen),
het zal je omhullen als een mummie,
en je schreeuw zal niet worden gehoord
en niets van je rennen zal eindigen.
Liefde? Zij het man. Of het nu een vrouw is.
Het moet een golf zijn waarop je wilt glijden,
je lichaam eraan geven, je lachen,
geven, wanneer het kiezelzand je meeneemt,
je tranen naar het land. Van een ander houden is zoiets als gebed en kan niet worden gepland, je valt
gewoon in zijn armen omdat je geloof je ongeloof ongedaan maakt.
Speciale persoon,
als ik jou was Ik zou geen aandacht besteden
aan vermaningen van mij,
enigszins uit uw woorden gemaakt
en enigszins uit de mijne.
Een samenwerking.
Ik geloof geen woord van wat ik heb gezegd ,
behalve enkele, behalve dat ik aan jou denk als een jonge boom
met geplakte bladeren en weet dat je zult rooten
en het echte groene ding zal komen.
Laat los . Laat los.
Oh speciaal persoon,
mogelijke bladeren,
deze typemachine vindt je leuk op weg naar hen,
maar wil kristallen glazen breken
ter viering,
voor jou,
wanneer de donkere korst eraf wordt gegooid
en je zweeft overal rond
als een gebeurde ballon.
Over het huwelijk
door Denise Levertov
Sluit me niet op in een huwelijk, ik wil
een huwelijk, een vrouwelijke ontmoeting –
Ik vertelde je over het
groene licht van
mei
(een sluier van stilte overkwam
het park in de binnenstad,
laat
Zaterdag na
middag, lange schaduwen en koele
lucht, geur van
nieuw gras,
verse bladeren,
bloeien op de drempel van
overvloed—
en de vogels die ik daar ontmoette,
doorgangsvogels die hun reis onderbreken,
drie vogels van elk een andere soort:
de azaleaborst met ronde nek, donker,
de gestroomde, vrolijke, muisglijdende,
en de kleinste, goud als gaspeldoorn en
een zwart Venetiaans masker dragend
en met hen de drie douce hen-vogels
bevederd in zacht, levendig bruin –
Ik stond
een half uur onder de betovering,
niemand kwam dichtbij,
de vogels zag me en
laat me
bij hen in de buurt zijn.)
Het is niet
irrelevant:
Ik zou
worden ontmoet
en ontmoet je
zo,
in het groen
luchtige ruimte, niet
opgesloten.
De uitnodiging
door Oriah
Het interesseert me niet
wat je doet voor een leven.
Ik wil weten
waar je naar verlangt
en of je durft te dromen
van het vervullen van het verlangen van je hart.
Het interesseert me niet
hoe oud je bent.
Ik wil weten
of je het risico loopt om er voor gek uit te zien
voor liefde
voor je droom
voor het avontuur van het leven.
Het interesseert me niet
wat planeten zijn
je maan vierkant maken …
Ik wil weten
of je het centrum van je eigen verdriet hebt aangeraakt
of je bent geopend
door het verraad van het leven
of ben verschrompeld en gesloten
uit angst voor verdere pijn.
Ik wil weten
je kunt zitten met pijn
de mijne of die van jou
zonder te bewegen om het te verbergen
of te vervagen
of te repareren.
Ik wil weten
of je blij kunt zijn
de mijne of die van jezelf
of je kunt dansen met wildheid
en laat de extase je vullen
tot de toppen van je vingers en tenen
zonder ons te waarschuwen
c wees
realistisch
om te onthouden
de beperkingen van mens zijn.
Het interesseert me niet
als het verhaal dat je me vertelt
waar is.
I wil weten of je
een ander kunt teleurstellen
om trouw te blijven aan jezelf.
Of je
de beschuldiging van verraad kunt verdragen
en je eigen ziel niet kunt verraden.
Als je kunt wees trouweloos
en daarom betrouwbaar.
Ik wil weten of je schoonheid kunt zien
zelfs als het niet mooi is
elke dag.
En of je je eigen leven kunt vinden
van zijn aanwezigheid.
Ik wil weten
of je kunt leven met mislukking
de jouwe en de mijne
en nog steeds aan de rand van het meer staan
en schreeuw naar het zilver van de volle maan ,
“Ja.”
Het interesseert me niet
om te weten waar je woont
of hoeveel geld je hebt.
Ik wil weten of je kunt opstaan
na de nacht van verdriet en wanhoop
vermoeid en gekneusd tot op het bot
en doe wat gedaan moet worden
om de kinderen te voeden.
Het interesseert me niet
wie je kent
of hoe je hier terecht bent gekomen.
Ik wil weten of je
midden in het vuur wilt staan
met mij
en niet terugdeinst.
Het interesseert me niet
waar of wat of met wie
je hebt gestudeerd.
Ik wil weten
wat je ondersteunt
van binnenuit
als al het andere wegvalt.
Ik wil weten
of je alleen kunt zijn
met jezelf
en als je echt
het gezelschap houdt dat je bewaart
in de lege momenten.
Getrouwde liefde
door Kuan Tao-sheng, vertaald door Kenneth Rexroth en Ling Chung
Jij en ik
Heb zoveel liefde,
Dat het
Brandt als een vuur,
Waarin we een klomp klei bakken
Gevormd tot een figuur van jou
En een figuur van mij.
Dan nemen we ze allebei,
En breken ze in stukjes,
En mengen de stukjes met water,
En vorm opnieuw een figuur van jou,
En een figuur van mij.
Ik ben in je klei.
Je bent in mijn klei.
In het leven delen we een enkele quilt.
In de dood we delen één bed.
30.Een zegen voor de bruiloft
door Jane Hirshfield
Nu dadelpruimen rijpen
Vandaag, wanneer vossenpakketten uit hun hol in de sneeuw komen
Vandaag, wanneer het gevlekte ei zijn winterkoninkje
Vandaag, wanneer de esdoorn zijn rode bladeren neerzet
Vandaag, wanneer ramen hun belofte nakomen om te openen
Vandaag, wanneer vuur zijn belofte nakomt te verwarmen
Vandaag, wanneer iemand van wie je houdt is overleden
of iemand die je nog nooit hebt ontmoet, is overleden
Vandaag, wanneer iemand van wie je houdt, is geboren
of iemand die je niet zult ontmoeten, is geboren
Vandaag, wanneer de regen tot het wachten op de wortels in hun droogte springt
Vandaag wanneer sterrenlicht buigt naar de daken van de hongerige en vermoeide
Vandaag, wanneer iemand lang in zijn laatste verdriet zit
Vandaag, wanneer iemand in de hitte van haar eerste omhelzing stapt
Laat dit licht je vandaag zegenen
Met deze vrienden laten je zegenen
Met sneeuwgeur en lavendel zegenen
Laat de gelofte van deze dag zich wild en volledig bewaren
Gesproken en stil, verras je in je oren
Slapen en waki ng, ontvouw zichzelf in je ogen
Laat zijn felheid en tederheid je vasthouden
Laat zijn uitgestrektheid in al je dagen onverhuld zijn